Menstruacja pojawia się u zdrowej kobiety przez ok. trzydzieści lat. Częstotliwość z jaką miesiączka występuje jest cechą osobniczą. Książkowa długość cyklu miesięcznego kobiety wynosi 28 dni, ale za prawidłowe przyjmuje się cykle o długości od 21 do 35 dni.
Cykliczne podawanie "brakujących" żeńskich hormonów płciowych odwraca niekorzystne zmiany zachodzące z wiekiem w mózgu - twierdzą naukowcy z kliniki neurologii Mount Sinai School of Medicine w Nowym Jorku.
Wykresy stężeń trzech podstawowych estrogenów w okresie cyklu miesięcznego tj. estradiolu, estronu, estriolu, są do siebie prawie równolegle. Oznacza to, że zmiany w produkcji tych hormonów przebiegają też prawie jednoczasowo. Stosunek stężeń estronu i estradiolu, wynosi 2 : 1. Wydzielania estriolu, nie można tak ściśle matematycznie określić.
Począwszy od 5-tego dnia cyklu odbudowuje się błona śluzowa macicy. Proliferacji ulega zarówno zrąb endometrium jak i jego gruczoły, tworzące w tym okresie cylindrycznego kształtu cewy, wysłane nabłonkiem sześciennym, z wy-raźnie zaznaczoną błoną podstawną. Podścielisko tworzą cienkie, wrzecionowate komórki tkanki łącznej -jest to obraz wczesnej fazy wzrostowej.
FIZJOLOGIA CYKLU MIESIĄCZKOWEGO Podstawowym zjawiskiem zawiadującym fizjologicznymi zmianami w narządach płciowych kobiety jest cykliczny wzrost i dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych. Nabłonek wyścielający otrzewną przechodzi w obrębie jajnika w sześcienny nabłonek płciowy, pokrywający jajnik. Pod tą powierzchniową warstwą komórek znajduje się włóknista tkanka łączna a pod nią kora jajnika. Kora zbudowana jest z wyspecjalizowanego zrębu, w którym osadzone są pierwotne komórki płciowe.