Magdalena Frey, artystka urodzona w Graz w 1963 roku, absolwentka szkoły pielęgniarskiej. Jej pierwsze prace fotograficzne powstały w 1985 roku. Frey tworzy, zdaniem L. A. Hartl, „fotograficzne studia biograficzno-socjokulturowe”, bliskie tematyce feministycznej. Prace Frey ukazują kobietę w wielu odsłonach. Funkcjonuje ona jako dziewczynka, ciężarna, matka, rekonwalescentka w szpitalu, staruszka, postać z gry komputerowej, czy mityczna bogini Wenus. Wielopoziomowość i wielowątkowość służy Frey do przedstawienia uwikłania kobiety w społeczne role i stereotypy. Fotografie emanują zbliżeniami kobiecego łona, eksponują krew menstruacyjną, ukazują twarze umierających. Często w tych surrealistycznych fotokolażach zaakcentowana jest wagina, a także celebrowane w różnych kulturach krwawe rytuały z nią związane, jak nacinanie, czy zaszywanie (obrzezanie kobiet, klitoridektomia, infibulacja). Na pierwszy plan w pracach Frey wysuwa się ujarzmiona przez kulturę seksualność, konsekwentnie przemilczana fizjologia kobiety, wreszcie cielesność i tożsamość płciowa. Artystka demaskuje kobiecy wstyd - skrępowanie związane z dojrzewaniem, pierwszą menstruacją, chorobą, nieatrakcyjnym  wyglądem, odbiegającym od lansowanego w mediach ideału kobiety. Kobieta u Frey nie jest sterylna i efemeryczna, lecz posiada ciało, z całymi konsekwencjami jego fizjologii.
Wszystkie elementy prac Frey, połączone przy pomocy technik komputerowych opowiadają często zawiłe i wieloznaczne fabuły, analizujące status kobiety we współczesnej kulturze, jej kondycję społeczną, samoświadomość i aspekt odbijania się w męskich oczach.

„Wstyd” - krwistoczerwona tonacja, odwołująca się do menstruacji i zderzenie sromu z suknią.