Czasem jest romantycznie, czasem jest zabawnie, bywa też zagmatwanie, inteligentnie i zaskakująco. Film w dziwnej fabule przemyca wielką prawdę o związkach. Brzmi groźnie?.. Niepotrzebnie. Ot dowiadujemy się, że normalność i poprawność jest wrogiem pasji, że udana relacja partnerska to ciągła walka. Prawdy tej uczymy się z główną bohaterką Ruby Weaver (Marisa Tomei).
Postać ta jest zwykłą dziewczyną schyłku XX w., szukającą normalnego, udanego związku. Fakt, ten schemat znamy z ckliwych filmików dla niedorozwiniętych panienek. Na tym jednak kończy się prozaiczność "Szczęśliwego trafu", bo jak to z trafami bywa, są one często dla nas zaskakujące. Ruby poznaje faceta - Sama Deeda (Vincent d'Onofrio). Od teraz w jej życiu wszystko się zmienia. Z czasem w plątaninie sprzecznych informacji dowiadujemy się, że Sam Deed (ilość liter w imieniu i nazwisku istotna) jest rzekomym podróżnikiem w przeszłość. Nie nazywa się naprawdę Sam, a jego imię i nazwisko jest zapisane w długim kodzie binarnym. Jest synem anachronistów rozmnażających się w tradycyjny sposób, stroniących od genetycznych udziwnień. Sam przybył z przyszłości z 2470 r. z Debueq. Powód dla którego cofnął się w czasie? Tego nie powiem. Trudno jest uwierzyć w historyjkę Sama... Kto mógłby kupić bajkę o podróżnikach w czasie? Sam przytacza obce naukowcom teorie o zakrzywionych, zapętlonych powierzchniach czasoprzestrzeni, kpi ze stożków Minkowskiego, cytuje prawa fizyków przyszłości. Jest w tym jednak niepokojąco konsekwentny. Coraz trudniej jego historię uznawać za blef... Znacznie logiczniej jest go traktować jak chorego psychicznie.