I tak chociażby, optymalne warunki pracy w amerykańskich biurach bazują na modelu stworzonym w latach 60-tych XX w. dla typowego 40-letniego mężczyzny o masie ok. 70kg.
Jak podają badania opublikowane w 2015 r. w czasopismie Nature, szybkość przemiany materii kobiet jest o ok. 35% mniejsza od męskiego tempa metabolizmu. Tym samym optymalne warunki temperaturowe dla kobiet i mężczyzn różnią się. Panie dla swojego komfortu potrzebują temperatury o kilka stopni wyższej niż ta zdefiniowana jako optymalna dla męskiego organizmu.
Nie zdaje się to być aż tak wielką przeszkodą dopóki kobiety mają swobodę wyboru i dostosowania swojej odzieży do temperatury panującej w miejscu pracy. Czasami jednak firma obliguje pracowników do określonego „dress codu” lub też do noszenia odzieży firmowej, która zwykle nie uwzględnia odmiennych potrzeb damskich i męskich organizmów. Wówczas kobietom trudniej jest czuć się równoprawną częścią zespołu w tych niesprzyjających im warunkach.

5. Smartfony i aplikacje

W ostatnich latach pojawia się coraz więcej modeli smartfonów o większych rozmiarach. Telefony te są niewygodne w użytkowaniu przez kobiety, których dłonie są średnio mniejsze o ok. 2,67cm od męskich dłoni. Wprowadzanie tekstu na smartfonach 4,7-calowych i większych jest utrudnione dla większości kobiet i części mężczyzn. W przypadku tak dużych telefonów osoby o małych dłoniach nie mogą korzystać z większości funkcji przy użyciu jednej dłoni.
Oczywiście problem wielkości smartfonów nie jest aż tak istotny dopóki wciąż dostępne są na rynku mniejsze aparaty nie odstające technologicznie od większych modeli. W zasadzie to dobrze, że ludzie o dużych dłoniach mają możliwość kupienia wygodnego dla nich telefonu. Jeśli gdzieś jest już problem, to nie dotyczy on wielkości telefonów, a ich oprogramowania. Wiele aplikacji mobilnych pomija potrzeby kobiet.
W dyskryminacji kobiet mistrzem jest Apple i jego inteligentny - inaczej - asystent osobisty, Siri. Od momentu oddania do użytkowania w 2011 roku Siri w sposób niezrozumiały dla wielu użytkowników dyskryminowała kobiety. Problem dotyczył wyszukiwania klinik aborcyjnych. Zapytanie to nie otrzymywało adekwatnych wyników wyszukiwania. Siri podawała wyniki zgoła odmienne od tych, których poszukiwali jej użytkownicy i tak zamiast miejsc, w których można by było poddać się zabiegowi aborcji otrzymywano listę ośrodków adopcyjnych, a także centrów tzw. „kryzysów ciążowych”, które znane są ze swojej działalności „anti-choice”.
Ta sama Siri nie miała problemów ze wskazaniem adresów najbliższych miejsc, w których można było dokonać zakupu Viagry, choć nie zawsze radziła sobie z podaniem adresów placówek, w których kupić można środki antykoncepcyjne.
Problem błędnych sugestii udzielanych przez Siri dla zapytań dotyczących aborcji był wielokrotnie sygnalizowany zarządowi Apple. Już w 2011 roku naukowcy, dziennikarze, blogerzy i rzecznicy praw obywatelskich zgłaszali istnienie tego problemu gigantowi z jabłuszkiem w logo.
Prezes fundacji NARAL Pro-Choice America, Nancy Keenan, napisała list do CEO firmy Apple, Tima Cooka, w którym wyrażała swoje zaniepokojenie błędnym działaniem Siri dla zapytań o antykoncepcję i aborcję. Tim Cook był z problemem zaznajomiony od samego początku, czyli od momentu wprowadzenia Siri na rynek. Twierdził, że to wina wstępnej wersji algorytmu, nie zaś celowe działanie jego twórców. Jeszcze w 2011 roku Tim Cook deklarował, że firma Apple upora się z tym problemem w ciągu kilku tygodni. Jednak sprawa ciągnęła się latami i dopiero w 2016 roku Apple postanowiło wreszcie umożliwić Siri udzielać prawdziwych informacji na temat antykoncepcji i aborcji.

6. Manekiny do testów zderzeniowych

Przez dziesięciolecia w USA analizowano w badaniach zderzeniowych efekty działania pasów bezpieczeństwa tylko i wyłącznie z wykorzystaniem manekinów mężczyzn. W testach stosowano manekiny odwzorowujące ciało mężczyzny o średniej budowie ciała. Dopiero od 2012 roku zaczęto w testach zderzeniowych analizować efektywność działania pasów na kobiece ciało.
Zgodnie z wynikami badań Centrum Biomechaniki Stosowanej Uniwersytetu w Virginii z 2011roku, ryzyko odniesienia poważnych obrażeń w wyniku wypadku samochodowego jest o 47% wyższe dla kobiet za kierownicą niż dla mężczyzn kierujących pojazdem, zaś ryzyko odniesienia umiarkowanych obrażeń przez kobiety kierujące autem jest o 71% wyższe niż w przypadku mężczyzn.
Nawet teraz, jak zauważa to Caroline Criado Perez, manekiny kobiet do „crash” testów są tylko lekko przeskalowaną wersją manekinów mężczyzn.
Sytuacja bezpieczeństwa kobiet za kierownicą nie wygląda lepiej w Unii Europejskiej. Przepisy unijne określające procedurę badań zderzeniowych, wymagają przeprowadzenia 5 testów, w tym tylko jednego z udziałem manekina kobiety i to w dodatku zajmującego fotel pasażera.
Przemysł samochodowy jest świadomy tego, że połowa populacji to kobiety, które nierzadko siadają za kierownicą, a mimo to ich bezpieczeństwo i życie to wciąż mało istotna kwestia.

7. Fantomy do nauki reanimacji (in. resuscytacji krążeniowo-oddechowej, w skrócie RKO)

Według badań przeprowadzonych w 2017 roku przez Wydział Medyczny Uniwersytetu Pensylwanii , mężczyźni mają o 23% większe szanse na otrzymanie właściwej pomocy w postaci prawidłowo wykonanej resuscytacji krążeniowo-oddechowej, w skrócie RKO (inne źródła podają tę wartość na poziomie 27%). Dane te dotyczą pomocy udzielanej nieznajomym przez osoby bez kwalifikacji medycznych w miejscu publicznym. O ile przeżywalność osób, reanimowanych przez bliskich, jest taka sama w przypadku kobiet i mężczyzn, o tyle mniejsza przeżywalność kobiet reanimowanych przez nieznajomych daje mocno do myślenia. 
Naukowcy nie mają wątpliwości, że przyczyną nieprawidłowości w przeprowadzaniu RKO na kobietach jest fakt, że do nauki reanimacji stosowane są fantomy męskiego ciała.
Kiedy więc osoba po kursie pierwszej pomocy zmuszona jest ratować życie kobiety, pojawia się problem jak przeprowadzić reanimację osoby z biustem. Nie bez znaczenia jest tutaj czynnik zakłopotania i przekraczania granic, związanych z tym, że kobiecy biust to wciąż pewnego rodzaju tabu. Kiedy więc sekundy są na wagę życia, moment wahania i konsternacji wiele kosztuje.
Rozwiązaniem tego problemu są specjalne kamizelki z biustem, które można zakładać na manekina do nauki reanimacji. Projekt takiej kamizelki o nazwie „Womanikin” można znaleźć, ściągnąć i wykorzystać za darmo za pośrednictwem strony womanikin.org

----
źródła:
https://www.bbc.co.uk
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3222446/
https://www.dbei.med.upenn.edu/research/studies/men-are-more-likely-women-receive-cpr-public-study-finds