Eleonora (Alienor) Akwitańska - królowa Anglii i Francji prowadziła szeroką działalność polityczną, przekazywała wielkie darowizny na rzecz zakonu. Miała rozwinięty aparat administracyjny: własną pieczęć, własnych sekretarzy.
Anna z Rusi, żona Henryka I, króla Francji, prowadziła interesy królestwa związane z opactwami. Po śmierci męża przejęła władzę w imieniu siedmioletniego syna Filipa.
Prawdopodobnie najbardziej znaną kobietą średniowiecza jest Joanna d?Arc. Jej biografia podkreśla wyjątkowość tej postaci historycznej, fenomen, który sprawił, że kobieta pochodząca z nizin społecznych znalazła się na kartach historii średniowiecznej Europy. Stała się ona symbolem wyzwolenia.
,,Niezwykłość legendy Joanny d'Arc polega przede wszystkim na niekwestionowanej autentyczności wydarzeń bezpośrednio z nią związanych. Będąc postacią historyczną Joanna stała się jednocześnie bohaterką legendy, kształtującej się na zachodzie Europy już od XV w. Jules Michelet nazwał ją ,,legendą żyjącą" i określenie to trafnie oddaje specyfikę jej kilkuwiekowego funkcjonowania w kulturze europejskiej - wyśmiewano ją i wielbiono, gloryfikowano i szkalowano, podejrzewano o czary i wyniesiono na ołtarze, wykorzystywano w propagandzie i sławiono w sztuce."
Również w historii średniowiecznej Polski zapisało się wiele kobiet. Pierwszą z nich była czeska księżniczka Dobrawa, żona Mieszka I, która przyniosła Polsce światło wiary chrześcijańskiej.

"Długosz, podobnie jak jego poprzednicy, podkreślał jej rolę w przyjęciu przez Polskę chrześcijaństwa. Akcentował przede wszystkim głęboką wiarę Dąbrówki, opisując, jak z wielkim poświęceniem wprowadzała chrześcijaństwo w kraju męża. Księżna wspierał młody polski Kościół." Jedną z najwybitniejszych postaci polskiej historii jest Jadwiga Andegaweńska (1374 -1399), która dla dobra państwa poślubiła litewskiego księcia Jagiełłę. Miała duże umiejętności i wielkie serce dla ludzi. Jej działalność widać w polityce, w rozwoju kultury europejskiej, w szerzeniu chrześcijaństwa.
,,Młoda kobieta, władca o dokonaniach zmieniających chrześcijańska mapę Europy, fundatorka najstarszej polskiej uczelni, stanowi wzór uniwersalnych cnót opartych o dekalog, zawsze ważnych i aktualnych bez względu na czas i przestrzeń."
,,Była niezmiernie gorliwą w sprawach wiary, obrońcą prawdy i sprawiedliwości, była zwierciadłem czystości, pokory, prostoty [...]. Była ponadto wzorem obyczajów i cnót oraz normą własnego postępowania [...]. Opiekowała się wdowami, kościołami [...] popierała kapłanów, czciła magistrów, doktorów i innych uczonych."
8 czerwca 1997 roku Jadwiga została kanonizowana przez papieża Jana Pawła II.