Życie kobiet w średniowiecznej Europie
- Napisał Administrator
- Posted on: środa, 23 maj 2007 | Komentarzy (2)
"Kim była w historii świata kobieta?
Czy tylko puchem marnym, czy też Tuwimowską Ewą
Stworzoną przez Boga, którą szatan opętał i z tego
powodu będzie na wieki grzeszna i święta"
Historia nie była dla kobiet łaskawa i sprawiedliwa, ponieważ przez wieki pokutowała zasada, że to co łatwo uchodzi mężczyznom, równie łatwo jest potępiane u kobiet.
Jak żyły kobiety w średniowieczu? Kim były, jak pracowały? Czy któraś z nich zapisała się w szczególny sposób w średniowiecznej historii?
ŻONY, MATKI I GOSPODYNIE
Sytuacja kobiet w średniowieczu była trudna, ponieważ traktowano je głównie jak matki i opiekunki domowego ogniska. Podstawową jednostką społeczną w średniowieczu była rodzina, w której kobieta miała określony status. W najniższych sferach była matką, żoną i gospodynią. Zajmowała się wychowywaniem dzieci i prowadzeniem domu i nie miała żadnych przywilejów. Żona musiała być posłuszna mężowi, znajdowała się na drugim planie życia społecznego, ponieważ istniała zasada kurateli płci męskiej nad żeńską. Kobiety nie mogły na przykład samodzielnie uczestniczyć w posiedzeniach sądowych, musiały być zawsze reprezentowane przez opiekuna - mężczyznę. Mógł nim być ojciec, wuj lub brat, a po zawarciu małżeństwa - mąż. Dla rodziców dziewcząt ważne było, aby szybko i korzystnie wydać córki za mąż, dlatego też panny młode mogły mieć nawet 12 lat! Małżeństwa były aranżowane, a uczuć przyszłych małżonków nie brano pod uwagę. Częste były związki małżeńskie między członkami znamienitych rodów, aby podnieść społeczny status obu rodzin, małżeństwa o podłożu materialnym, aby dzięki posagowi wzbogacić zubożoną rodzinę lub aby pogodzić zwaśnione rody. Najważniejszym zadaniem żony było wydanie na świat zdrowego potomka. Oblicza się, że średnio w średniowieczu kobiety rodziły 5 - 10 dzieci. Za zdradę męża groziła kobietom w średniowieczu śmierć. W późnym średniowieczu kuratela mężczyzn nad kobietami została ograniczona. Według zapisów w księgach prawnych z XIII wieku kobiety niezamężne i wdowy otrzymały prawo samodzielnego działania. Duża część kobiet pracowała w rolnictwie, utrzymując gospodarstwo domowe przy pomocy krewnych i służby. Opiekowały się zwierzętami, uprawiały warzywa, produkowały wełnę i wyrabiały z niej odzież, gotowały, sprzątały, sprzedawały plony na targach.
,,Z rachunków prowadzonych we dworach wynika jasno, że kobiety zatrudniano prawie do wszystkich prac w rolnictwie, za wyjątkiem orki. Sadziły groch i fasolę, pieliły, pokrywały dachy strzechą, żęły i wiązały snopki, młóciły zboże.
Zdarzało się, że kobiety wykonywały także zajęcia typowo męskie, jak warzenie piwa czy wypalanie węgla.
Kobiety pracujące w polu, ok.1190r. (Kronika Kobiet, s. 176)
Jedynie szlachetnie urodzone damy miały pewne przywileje, przyznawane im z tytułu pochodzenia. Ich życie było łatwiejsze, nie musiały się o nic martwić. Miały służbę, która zajmowała się domem i dziećmi. Ale im także za zdradę męża groziła kara śmierci.
Komentarze są obecnie wyłączone
Komentarze