„Kobieta, która będzie jęczała podczas stosunku seksualnego ma brwi delikatne i wygięte w łuk. Często mruga porozumiewawczo i mówi niskim bądź wysokim tonem głosu, nie chcąc niczego wyrazić. Może mieć usta szerokie o wąskich wargach, a może być delikatna, o mięsistych wargach. W tym ostatnim przypadku wargi nie zamykają się całkowicie i można dostrzec końcówki zębów.
Jej czoło i broda są wystające, a twarz proporcjonalna. Ciało może mieć pełne lub bardzo szczupłe. Kiedy chce zaznać rozkoszy, jej zachowanie miłosne jest tak różnorodne, że prawie niemożliwe jest wyliczenie szczegółów. Najbardziej lubi chwycić berło mężczyzny i całować go
w usta. Kiedy jego członek wejdzie w nią, obejmie mocno ciało mężczyzny i im szybsze wykonuje on ruchy, tym bardziej jęczy z rozkoszy, a jej ciało się wtedy wygina, zaś głowa porusza się z prawa na lewo. Może położyć poduszkę z boku, by móc bardziej wyginać swe ciało, koncentrując całą swoją energię na jego wargach, unosząc pośladki i przyciskając do mężczyzny stopy z podkurczonymi palcami. Mając oczy zamknięte i zmarszczone brwi, pozwala by jej język swobodnie się poruszał, unosząc biodra i głęboko oddychając, zanim zacznie dyszeć. Jęczy, bo ogarnia ją smutek w chwili ekstazy. Jej pragnienia unoszą ją daleko, a namiętność eksploduje, kiedy gryzie ciało swojego kochanka, jak gdyby spadły na nią wszystkie nieszczęścia świata. U szczytu rozkoszy wykrzyknie drżącym głosem: „Życie moje!”
Yoshida Hanbei, Ilustrowany poradnik erotyzmu, 1686