Niewiele dziś zatem wiemy o codziennych sprawach kobiet z przeszłości. Sabine Hering i Gudrun Maierhof w „Die unpäßliche Frau” („Niedysponowanej kobiecie”) w 1991 roku tak pisały: niemieckie kobiety pod koniec XIX wieku prawie nigdy nie używały kupnych podpasek, lecz wykonywały je samodzielnie. Kobiety wiejskie w ogóle nie stosowały podpasek i nie nosiły pod spódnicami majtek.  W okresie miesiączki zostawiały więc za sobą krwiste ślady.

Rozważając problem miesiączkowania w XIX i XX wieku należy mieć na uwadze fakt, że w przeszłości zarówno europejskie, jak i amerykańskie kobiety miesiączkowały rzadziej niż kobiety współczesne. Wiązało się to po pierwsze z późniejszym rozpoczęciem miesiączkowania (obecnie ten moment przypada zdecydowanie wcześniej i wciąż ta granica wiekowa ulega obniżeniu). Po drugie, okres miesiączkowania trwał krócej niż u współczesnych kobiet. Po trzecie, kobiety wcześniej wychodziły za mąż i rodziły wiele dzieci, co automatycznie ograniczało liczbę miesiączek. Po czwarte, długo karmiły piersią, co również w istotny sposób wpływało na zatrzymanie menstruacji, a w konsekwencji na zmniejszenie się liczby miesiączek. Po piąte, prawdopodobnie większość z nich była niedożywiona lub chora, co zakłócało cykl miesięczny lub powodowało zatrzymanie miesiączek. Kobiety żyły też krócej, tak więc niewiele z nich osiągało wiek menopauzalny.

Środki higieniczne stosowanie w okresie menstruacji w starożytności

Około 1550 lat p.n.e. Egipcjanie pisali, że płótno opatrunkowe wprowadzone do waginy może zapobiegać zajściu w ciążę. Czy ten protoplasta kapturka mógł też być używany jak tampon?