Usuwanie nadmiaru wody z organizmu - ciąg dalszy.

Dziewczyny, jak nastroje, duch walki i efekty?

Z nurtu imbirowych wariacji podsyłam przepis na pyszną, rozgrzewającą zupę marchwiowo-imbirową. W sam raz na ten powrót chłodów. To zupa krem, czyli taka jak lubię, a do tego marchew, imbir i cebula - istne smakowe szaleństwo. Wiem, że część z nas może kierować się indeksem glikemicznym, a gotowana marchew ma spory. Jednak jeśli nie jesteście łakomczuchami, a macie jedynie problem z zatrzymaną wodą, to ten smakowity przepis jest dla Was.

Składniki na 4 porcje:
- 100g cebuli
- 20 g imbiru świeżego lub mielonego
- 350 g marchwi
- 200 g selera naciowego
- 2 łyżki oliwy z oliwek
- 800 ml bulionu z oliwy z oliwek (bo te warzywne jak dla mnie są obrzydliwe)
- 2 dymki
- 80 ml serka homogenizowanego naturalnego
- pieprz kajeński
- mielony imbir
- 2 łyżki soku z cytryny
- 4 łyżki serka homogenizowanego naturalnego

Wykonanie:
1. Cebule i imbir poszatkować drobno. Marchew i seler naciowy pokroić w dużą kostkę.
2. Rozgrzać oliwę w garnku wrzucić do niego marchew, selera, cebule i imbir, i smażyć 10-15 minuty. Dodać do tego bulion i gotować 20-30 minut.
3. Ugotowaną zupę zmiksować, dodać serek homogenizowany, przyprawy (mielony imbir i odrobinę pieprzu cayenne do smaku) i sok z cytryny. Dokładne wymieszać zupę.
4. Dymkę umyć, poszatkować drobno.
5. Zupę przelaną do talerzy ozdobić serkiem i poszatkowaną dymką.

Dla mnie pycha. Zupa bardzo rozgrzewa, ale ja mam tendencję do dodawania większej ilości imbiru niż to jest w przepisie.
Efekt "odkręconego kranika" przy tej zupie murowany. Ten smak i zapach zupy wywołuje u mnie ślinotok i w rezultacie pochłaniam tę zupę litrami. Dla mojego kochania zwykle niewiele zostaje. Dla mnie ta zupa lepsza od łakoci. Mam fioła na jej punkcie.

Jak znajdę czas to podeślę, kolejny pyszny imbirowy przepis na smakołyk, który też strasznie mnie uzależnia.

dzięki za przepis, ale nie skosztuję, bo... od szesnastu lat nie jadam mięsa

Co nie oznacza, że nie skorzystam, bo mam w domu drapieżnego samca i chętnie gromadzę mięsne przepisy nie wymagające finezyjnego doprawiania. Najgorsze są te z solą i pieprzem, bo na czuja dodać sól, to spore ryzyko. Fakt, że nie mogę próbować tych mięsnych potraw, często nie pozwala mi przygotować kulinarnej niespodzianki dla Kochania. Biedaczysko musi sam doprawiać mięsne dania. Na szczęście nie buntuje się, ma wyjątkową do mnie cierpliwość i przejawia zapędy kulinarne. Jak mamy czas gotujemy wspólnie, ale ostatnio pożywką dla nas są dania z dostawą do domu Kompletny brak czasu, nawet na sen, daje nam się w we znaki.

Jeżozwierzyku, zdrowia życzę i trzymaj się ciepło