Gdy siedemnastoletnia Kenijka, Julian Peters, udzielała lekarzowi odpowiedzi na rutynowe pytania, nie przypuszczała, że ten wkrótce skieruje ją na badania, które doprowadzą do zaskakującej diagnozy. Młoda dziewczyna po serii skanów ultrasonograficznych dowiedziała się, że nie ma waginy, szyjki macicy i macicy. Po dwunastu latach, 29-letnia Julian jest gotowa by opowiedzieć innym o swojej chorobie.
Julian Peters, mając 17 lat, udała się do lekarza z powodu spuchniętych nóg. Ten poprosił ją o podanie terminu ostatniej miesiączki. Dziewczyna odparła, że nigdy nie miesiączkowała.
Lekarz skierował ją wówczas na USG w celu wyjaśnienia braku menarche (pierwszej miesiączki). Wstępne skany zasugerowały, że nastolatka może mieć zamknięte drogi rodne. Dlatego też dziewczynę poddano zabiegowi otwarcia kanału rodnego. Procedura zakończyła się fiaskiem, a dalsze badania ultrasonograficzne ujawniły, że w przypadku młodej Kenijki nie wykształcone zostały drogi rodne i to całkowicie. Nastolatka dowiedziała się wówczas, że nie ma pochwy, szyjki macicy i macicy. Zdiagnozowano u niej zespół Mayera-Rokitansky'ego-Küstera-Hausera (MRKH), zwany inaczej agenezją przewodów Müllera.
Czym jest agenezja przewodów Müllera
Syndrom ten jest zaburzeniem genetycznym i dotyczy kobiet, które choć hormonalnie i chromosomalnie (tj. genotypowo) są płci żeńskiej, to jednak ich układ rozrodczy jest częściowo lub całkowicie niewykształcony. W okresie dojrzewania dziewczęta cierpiące na zespół MRKH rozwijają się podobnie do swoich zdrowych rówieśniczek, tzn. dochodzi u nich do rozwoju piersi i pojawienia się owłosienia łonowego. Zasadnicza różnica dotyczy tego, że dziewczynki z agenezją przewodów Müllera nie miesiączkują. Właśnie pierwotny brak miesiączki jest najczęściej pierwszym sygnałem, prowadzącym do wykrycia agenezji przewodów Müllera.
Zespół MRKH w łagodniejszych formach może cechować się tym, że kobieta ma jeden lub dwa jajniki, niekiedy też jeden lub dwa rogi macicy, a nawet częściowo wykształconą waginę, która zwykle jest krótsza i węższa niż u zdrowych kobiet, co uniemożliwia odbywanie stosunków seksualnych lub czyni je bolesnymi dla kobiety. Bywa też tak, że kobieta z agenezją przewodów Müllera nie ma obu jajników, macicy i pochwy. W niektórych przypadkach zespół MRKH objawia się dodatkowo brakiem jednej z nerek, a nawet wadami wrodzonymi układu kostnego.
Cechą wspólną dla wszystkich przypadków agenezji przewodów Müllera jest częściowe lub całkowite niewykształcenie macicy, dlatego też kobiety te nie miesiączkują i nie mogą zajść w ciążę.
Te z nich, które posiadają choć jeden jajnik mają szansę na biologiczne potomstwo dzięki metodzie zapłodnienia in vitro i skorzystaniu z pomocy surogatki. Współczesna medycyna może też pochwalić się udanymi przeszczepami macicy z zachowaniem jej zdolności do donoszenia ciąży. Jednak na dzień dzisiejszy transplantacja macicy nie jest rutynową procedurą postępowania w przypadku zespołu MRKH.
Rekonstrukcja pochwy w przypadku agenezji waginy
Historia Julian Peters
“Nie mam macicy, więc nigdy nie miałam okresu. To jest normalność jaką znam i nie jest mi z tym źle. U ludzi budzę mieszane odczucia. Mogą mówić cokolwiek zechcą. Niektórzy twierdzili, że powinnam się modlić. Był też ktoś, kto powiedział, że to wszystko przez to, że pochodzę z Ukambani (region łączony z czarami) i że to sprawka mojej babci.
Mogą mówić, co chcą, ale liczy się tylko to, co ja myślę. Gdybym ich słuchała, ich słowa by miały duży wpływ na mnie i zaczęłabym w nie wierzyć.
Dowiedziałam się, że cierpię na ten syndrom będąc siedemnastoletnią uczennicą. Poszłam do szpitala z powodu spuchniętych nóg. Pierwszą rzeczą, o którą zapytał mnie lekarz,
